10 misverstanden over verhuur via de Leegstandwet

Tijdelijke verhuur via de Leegstandwet: de ene makelaar ziet het als een welkome constructie, de ander ervaart het als gedoe. Wat in dat laatste geval kan meespelen, is dat niet iedereen goed op de hoogte is van de precieze regels. De tien belangrijkste misvattingen op een rij.

1. Verhuur van te koop staande woning levert alleen maar gedoe op

Je moet er inderdaad wat voor doen. Maar voor verkopers én hun makelaars die het goed aanpakken, heeft verhuur meer voor- dan nadelen. Goed aanpakken, betekent in de eerste plaats: zorg ervoor dat de huur plaatsvindt op basis van de Leegstandwet. Dat moet op de juiste manier in het huurcontract zijn verwoord. De Leegstandwet bestaat al sinds 1981 en is per 1 juli 2013 aangepast. Belangrijkste voordeel van verhuur op basis van de Leegstandwet is dat de huurderbescherming niet van toepassing is. Tegelijk is de woning wél bewoond – beter voor de staat van de woning en dus voor de verkoop – en kan er voor de makelaar een verdienmodel aan zitten, bijvoorbeeld in de vorm van een maandcourtage voor contact met de huurder en potentiële kopers, het regelen van onderhoud en oplossingen voor (acute) problemen.

2. De gemeente bepaalt de huurprijs, op basis van een puntensysteem

De gemeente moet wel een vergunning voor verhuur afgeven, maar gaat niet (meer) over de prijs. Met de actualisering van de Leegstandwet vorig jaar, zijn de huren geliberaliseerd. Voor woningen die sindsdien in de tijdelijke verhuur zijn gekomen, betekent dit dat de eigenaar/verhuurder zelf bepaalt hoeveel huur hij vraagt. Waarna potentiële huurders uiteraard zelf bepalen of ze dat er ook voor willen geven. Lees het hele artikel op www.vastgoedactueel.nl.